tag:blogger.com,1999:blog-62082034703811649932024-03-13T15:01:47.381-07:00The Great ByzantiumΚωνσταντίνα Αργυροπούλουhttp://www.blogger.com/profile/09966501959872400345noreply@blogger.comBlogger13125tag:blogger.com,1999:blog-6208203470381164993.post-3782764341437525182016-07-29T07:26:00.001-07:002016-07-29T07:26:06.969-07:00Η αρχή είναι το ήμισυ του παντός<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<i><b>Κι αν οι συνθήκες είναι απαιτητικές και δεν αφήνουν δευτερόλεπτα για προσωπικό χρόνο, λέω μόνο πως από εδώ θα ξεκινήσουν όλα. Η βάση που θα χτιστεί ένα πόνημα, θεμέλιο για κάτι άλλο μεγαλύτερο αργότερα. Η συνέχεια επί της οθόνης.</b></i><br />
<br />
<div style="background-color: white; color: #252525; font-family: sans-serif; font-size: 14px; line-height: 22.4px; margin-bottom: 0.5em; margin-top: 0.5em;">
Το <i><b>De re coquinaria</b></i> (<a href="https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9B%CE%B1%CF%84%CE%B9%CE%BD%CE%B9%CE%BA%CE%AE_%CE%B3%CE%BB%CF%8E%CF%83%CF%83%CE%B1" style="background: none; color: #0b0080; text-decoration: none;" title="Λατινική γλώσσα">λατ.</a> «Περί μαγειρικής») είναι το αρχαιότερο <a href="https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%92%CE%B9%CE%B2%CE%BB%CE%AF%CE%BF" style="background: none; color: #0b0080; text-decoration: none;" title="Βιβλίο">βιβλίο</a> συνταγών <a href="https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9C%CE%B1%CE%B3%CE%B5%CE%B9%CF%81%CE%B9%CE%BA%CE%AE" style="background: none; color: #0b0080; text-decoration: none;" title="Μαγειρική">μαγειρικής</a> της ρωμαϊκής αρχαιότητας. Το κείμενο ανάγεται στον 3ο ή 4ο αιώνα.</div>
<div style="background-color: white; color: #252525; font-family: sans-serif; font-size: 14px; line-height: 22.4px; margin-bottom: 0.5em; margin-top: 0.5em;">
</div>
<br /><div style="background-color: white; color: #252525; font-family: sans-serif; font-size: 14px; line-height: 22.4px; margin-bottom: 0.5em; margin-top: 0.5em;">
</div>
<h2 style="background: none rgb(255, 255, 255); border-bottom-color: rgb(170, 170, 170); border-bottom-style: solid; border-bottom-width: 1px; font-family: "Linux Libertine", Georgia, Times, serif; font-weight: normal; line-height: 1.3; margin: 1em 0px 0.25em; overflow: hidden; padding: 0px;">
<span class="mw-headline" id=".CE.A0.CE.B1.CF.84.CF.81.CF.8C.CF.84.CE.B7.CF.84.CE.B1_.CE.BA.CE.B1.CE.B9_.CE.B9.CF.83.CF.84.CE.BF.CF.81.CE.B9.CE.BA.CF.8C_.CF.84.CE.BF.CF.85_.CE.AD.CF.81.CE.B3.CE.BF.CF.85">Πατρότητα και ιστορικό του έργου</span></h2>
<div style="background-color: white; color: #252525; font-family: sans-serif; font-size: 14px; line-height: 22.4px; margin-bottom: 0.5em; margin-top: 0.5em;">
Το έργο αποδίδεται σε κάποιον Ρωμαίο που ονομαζόταν Καίλιος Απίκιος, ο οποίος έζησε τον 1ο αιώνα π.Χ.. Παρόλο που υπάρχουν αρκετοί γνωστοί καλοφαγάδες με το όνομα αυτό, οι σύγχρονοι ειδικοί συνηγορούν ότι υπερισχύει η εκδοχή ότι είναι μια συλλογή μαγειρικών συνταγών που συγκεντρώθηκε και εμπλουτίστηκε σταδιακά και επί μακρό χρονικό διάστημα.</div>
<div style="background-color: white; color: #252525; font-family: sans-serif; font-size: 14px; line-height: 22.4px; margin-bottom: 0.5em; margin-top: 0.5em;">
Ο Brandt υποστήριζε ότι ο <a class="new" href="https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=%CE%9C%CE%AC%CF%81%CE%BA%CE%BF%CF%82_%CE%93%CE%AC%CE%B2%CE%B9%CE%BF%CF%82_%CE%91%CF%80%CE%AF%CE%BA%CE%B9%CE%BF%CF%82&action=edit&redlink=1" style="background: none; color: #a55858; text-decoration: none;" title="Μάρκος Γάβιος Απίκιος (δεν έχει γραφτεί ακόμα)">Μάρκος Γάβιος Απίκιος</a> είχε συντάξει αρχικά δύο βιβλία: ένα με συνταγές διάφορων φαγητών και ένα άλλο με συνταγές για <a class="new" href="https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=%CE%A3%CE%AC%CE%BB%CF%84%CF%83%CE%B1&action=edit&redlink=1" style="background: none; color: #a55858; text-decoration: none;" title="Σάλτσα (δεν έχει γραφτεί ακόμα)">σάλτσες</a>. Κάποιος άγνωστος βιβλιογράφος τα αντέγραψε μαζί με διάφορες άλλες συνταγές άγνωστης προέλευσης και τα ένωσε σε ένα βιβλίο. Η τελική εκδοτική επιμέλεια έγινε τον 3ο ή 4ο αιώνα.</div>
<div style="background-color: white; color: #252525; font-family: sans-serif; font-size: 14px; line-height: 22.4px; margin-bottom: 0.5em; margin-top: 0.5em;">
Σήμερα σώζονται δύο αντίγραφα του 9ου αιώνα και βρίσκονται στη Βιβλιοθήκη της Ιατρικής Ακαδημίας της <a href="https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9D%CE%AD%CE%B1_%CE%A5%CF%8C%CF%81%CE%BA%CE%B7" style="background: none; color: #0b0080; text-decoration: none;" title="Νέα Υόρκη">Νέας Υόρκης</a> το ένα και στη <a class="new" href="https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=%CE%92%CE%B9%CE%B2%CE%BB%CE%B9%CE%BF%CE%B8%CE%AE%CE%BA%CE%B7_%CF%84%CE%BF%CF%85_%CE%92%CE%B1%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%B1%CE%BD%CE%BF%CF%8D&action=edit&redlink=1" style="background: none; color: #a55858; text-decoration: none;" title="Βιβλιοθήκη του Βατικανού (δεν έχει γραφτεί ακόμα)">Βιβλιοθήκη του Βατικανού</a> το άλλο.</div>
<h2 style="background: none rgb(255, 255, 255); border-bottom-color: rgb(170, 170, 170); border-bottom-style: solid; border-bottom-width: 1px; font-family: "Linux Libertine", Georgia, Times, serif; font-weight: normal; line-height: 1.3; margin: 1em 0px 0.25em; overflow: hidden; padding: 0px;">
<span class="mw-headline" id=".CE.A0.CE.B5.CF.81.CE.B9.CE.B5.CF.87.CF.8C.CE.BC.CE.B5.CE.BD.CE.BF">Περιεχόμενο</span></h2>
<div style="background-color: white; color: #252525; font-family: sans-serif; font-size: 14px; line-height: 22.4px; margin-bottom: 0.5em; margin-top: 0.5em;">
Οι συνταγές διαφέρουν από τις συνηθισμένες συνταγές της σύγχρονης εποχής. Είναι σύντομες πρακτικές οδηγίες χωρίς επεξηγήσεις, που προϋποθέτουν ότι ο μάγειρας που τις διαβάζει ήταν εξοικειωμένος με όλες τις βασικές τεχνικές της τότε μαγειρικής. Οι λίστες των υλικών είναι χωρίς ποσότητα. Συχνά παραλείπεται το ρήμα που εννοείται, όχι όμως εύκολα, αφού δεν ξέρουμε π.χ. αν τα υλικά προορίζονταν για βράσιμο ή ψήσιμο. Οι περισσότερες συνταγές είναι απλά φαγητά, ενώ περιέχει και μερικές ασυνήθιστες συνταγές, όπως θηλές από γουρούνα, ποντικάκια γεμιστά, και πολύ λίγες οδηγίες για την πλούσια διακόσμηση του τραπεζιού. Δεν περιέχει συνταγές για λαίμαργους ή για οργιαστικά συμπόσια.</div>
<br /><br /><a href="https://el.wikipedia.org/wiki/De_re_coquinaria" target="_blank">Πηγή</a></div>
Κωνσταντίνα Αργυροπούλουhttp://www.blogger.com/profile/09966501959872400345noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6208203470381164993.post-40641179643218292992014-06-01T02:19:00.001-07:002014-06-01T02:19:36.230-07:00ΒΥΖΑΝΤΙΝΩΝ ΙΣΤΟΡΙΚΑ: Μετά την λεηλασία … η τύχη των ηττημένων…<a href="http://vizantinaistorika.blogspot.com/2014/05/blog-post_3670.html?spref=bl">ΒΥΖΑΝΤΙΝΩΝ ΙΣΤΟΡΙΚΑ: Μετά την λεηλασία … η τύχη των ηττημένων…</a>: Μετά την λεηλασία … η τύχη των ηττημένων… O Μωάμεθ ο Πορθητής σε ψηφιδωτό, πολεμικό μουσείο Κωνσταντινούπολης Τετάρτη...Κωνσταντίνα Αργυροπούλουhttp://www.blogger.com/profile/09966501959872400345noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6208203470381164993.post-60339822396091799722014-05-08T02:18:00.001-07:002014-05-08T02:18:33.950-07:00The Metropolitan Museum of Art > Byzantium (ca. 330–1453)<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<a href="http://www.metmuseum.org/toah/hd/byza/hd_byza.htm" target="_blank">http://www.metmuseum.org/toah/hd/byza/hd_byza.htm</a></div>
Κωνσταντίνα Αργυροπούλουhttp://www.blogger.com/profile/09966501959872400345noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6208203470381164993.post-36471840275541227192014-01-18T13:45:00.001-08:002014-01-18T13:45:15.362-08:00ΒΥΖΑΝΤΙΝΩΝ ΙΣΤΟΡΙΚΑ: Η στάση του Νίκα του Τηλ. Λουγγή<a href="http://vizantinaistorika.blogspot.com/2014/01/blog-post_11.html?spref=bl">ΒΥΖΑΝΤΙΝΩΝ ΙΣΤΟΡΙΚΑ: Η στάση του Νίκα του Τηλ. Λουγγή</a>: O πληθυσμός της Κωνσταντινούπολης ήταν τότε (532 μ.Χ.) αρκετά μεγάλος, ίσως περισσότερος από 300.000, αλλά οι αν...Κωνσταντίνα Αργυροπούλουhttp://www.blogger.com/profile/09966501959872400345noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6208203470381164993.post-77465984914295666852014-01-05T11:41:00.002-08:002014-01-05T11:41:14.885-08:00Medieval Cookbooks: Something to Inspire the Medieval Cook in all of us!<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<a href="http://www.medievalists.net/2014/01/05/medieval-cookbooks-something-to-inspire-the-medieval-cook-in-all-of-us/" target="_blank">http://www.medievalists.net/2014/01/05/medieval-cookbooks-something-to-inspire-the-medieval-cook-in-all-of-us/</a></div>
Κωνσταντίνα Αργυροπούλουhttp://www.blogger.com/profile/09966501959872400345noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6208203470381164993.post-52346151517190564992013-12-16T06:41:00.000-08:002013-12-16T06:41:26.571-08:00Η ΑΓΙΑ ΘΕΟΦΑΝΩ ΣΥΖΥΓΟΣ ΤΟΥ ΛΕΟΝΤΑ ΤΟΥ ΣΟΦΟΥ<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<span class="fbPhotosPhotoCaption" data-ft="{"type":45,"tn":"*G"}" id="fbPhotoSnowliftCaption" tabindex="0"><span class="hasCaption">Η ΑΓΙΑ ΘΕΟΦΑΝΩ ΣΥΖΥΓΟΣ ΤΟΥ ΛΕΟΝΤΑ ΤΟΥ ΣΟΦΟΥ<br /> Ἐγγὺς Βασιλὶς Θεοφανὼ Κυρίου,<br /> ταῖς ἀρεταῖς ἕστηκεν ἐστιλβωμένη.<br /> <br /> Βιογραφία<span class="text_exposed_show"><br />
Η Αγία Θεοφανώ ήταν μια ευσεβέστατη και ενάρετη βασίλισσα, που
εξυμνήθηκε πολύ από τους χρονογράφους της εποχής εκείνης, για την
ευαγγελική της ζωή, τις ελεημοσύνες της και την άκρα ευσέβειά της.<br />
Ήταν κόρη του Κωνσταντίνου του Μαρτινακίου, του Ιλλουστρίου και της
Άννας. Γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη και ανατράφηκε με επιμέλεια.<br />
Σε κατάλληλη ηλικία, ο βασιλιάς Βασίλειος ο Μακεδόνας την έδωσε για
σύζυγο στον γιό του Λέοντα τον Σοφό (886 - 912 μ.Χ.), με τον οποίο για
12 χρόνια ζούσε με αφοσίωση συζυγική και αναγνωρίστηκε αμέσως από τους
συγχρόνους της σαν αγία και θαυματουργή για τα πολλά έργα αγάπης που
έκανε.<br /> Παρ' όλο τα μεγαλεία και τον πλούτο που την πλαισίωνε,
διατήρησε τη ταπεινοφροσύνη και την μετριοφροσύνη που την χαρακτήριζε
πριν. Προτιμούσε να είναι απλά ντυμένη και να βρίσκεται δίπλα στους
ανθρώπους που την χρειαζόντουσαν. Γι' αυτό ντυνόταν απλά για να μην
αναγνωρίζεται και με την συνοδεία δύο έμπιστων υπηρετριών της, γύρναγε
στα σπίτια των φτωχών και κατατρεγμένων και πρόσφερε την βοήθειά της.
Ήταν τόση η πίστη της, που αξιώθηκε να θαυματουργήσει. Όταν εγκατέλειπε η
ιατρική επιστήμη κάποιον ασθενή διότι δεν μπορούσε να τον θεραπεύσει,
του επανέφερε την υγεία του η Αγία με την δύναμη της ψυχής της. Παρ' όλο
τις πίκρες που δέχθηκε στη ζωή της η Αγία Θεοφανώ υμνούσε τον Κύριο με
μία άσβεστη φλόγα.<br /> Όταν πέθανε, ο σύζυγός της, έκτισε ωραιότατο ναό,
κοντά στον ναό των Αγίων Αποστόλων, όπου εναποτέθηκε το τίμιο λείψανό
της. Αυτό μετακόμισε ο Πατριάρχης Γεννάδιος ο Σχολάριος, στο ναό των
Αγίων Αποστόλων και από 'κεί αργότερα μεταφέρθηκε στο Πατριαρχείο, όπου
μέχρι σήμερα σώζεται.</span></span></span><br />
<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://4.bp.blogspot.com/-eLzcIiEn-Ck/Uq8Qiz3caJI/AAAAAAAADz0/xonpi-2uhXs/s1600/1506697_708201372530831_2144368665_n.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="400" src="http://4.bp.blogspot.com/-eLzcIiEn-Ck/Uq8Qiz3caJI/AAAAAAAADz0/xonpi-2uhXs/s400/1506697_708201372530831_2144368665_n.jpg" width="272" /></a></div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
</div>
Κωνσταντίνα Αργυροπούλουhttp://www.blogger.com/profile/09966501959872400345noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6208203470381164993.post-68404870094075300532013-09-05T10:04:00.001-07:002013-12-16T06:22:08.504-08:00Η διατροφή κατα τους βυζαντινούς χρόνους<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
[Το παρόν αποτελεί αναδημοσίευση]<br />
<br />
<a href="http://www.24grammata.com/?p=42220#.Uii48xE2XYA.blogger">24grammata.com Culture e-Magazine – Free eBooks – WebTV » Η διατροφή κατα τους βυζαντινούς χρόνους</a><br />
<br />
<div style="border: 0px none; font-family: Arial; font-size: 12px; line-height: 21px; margin-bottom: 15px; outline: 0px none; padding: 0px;">
<span style="color: white;"><span style="background-color: #444444;">Διατροφή</span></span></div>
<div style="border: 0px none; font-family: Arial; font-size: 12px; line-height: 21px; margin-bottom: 15px; outline: 0px none; padding: 0px;">
<span style="color: white;"><span style="background-color: #444444;">Η ποικιλία αλλά και η ποιότητα της διατροφής στο Βυζάντιο εξαρτιόταν σε μεγάλο βαθμό από τη γεωργική και κτηνοτροφική παραγωγή κάθε περιοχής, αλλά και από την οικονομική κατάσταση κάθε οικογένειας. Οι περισσότεροι Βυζαντινοί φαίνεται ότι έτρωγαν δύο φορές την ημέρα, το μεσημέρι και το βράδυ, χωρίς να απουσιάζουν οι αναφορές σε συμπληρωματικά γεύματα το πρωί και το απόγευμα.</span></span></div>
<div style="border: 0px none; font-family: Arial; font-size: 12px; line-height: 21px; margin-bottom: 15px; outline: 0px none; padding: 0px;">
<span style="color: white;"><span style="background-color: #444444;">Βασικά στοιχεία της καθημερινής διατροφής των Βυζαντινών ήταν το λάδι, οι ελιές και το ψωμί, που παρασκευάζονταν στο σπίτι αλλά και μαζικά και διακρίνονταν από μεγάλη ποικιλία στην ποιότητά τους. Ιδιαίτερα διαδεδομένη ήταν η καλλιέργεια του αμπελιού, γι’ αυτό ίσως το κρασί σπάνια έλειπε από το τραπέζι των Βυζαντινών. Ανάλογα με τη γεύση του το κρασί διακρινόταν σε παχύ, λεπτό, στυφό ή γλυκίζον.</span></span></div>
<div style="border: 0px none; font-family: Arial; font-size: 12px; line-height: 21px; margin-bottom: 15px; outline: 0px none; padding: 0px;">
<span style="color: white;"><span style="background-color: #444444;">Το κρέας δεν καταναλωνόταν με μεγάλη συχνότητα· ιδιαίτερα για τα κατώτερα στρώματα θα αποτελούσε πολυτέλεια. Χαρακτηριστικό είναι ότι τα οικόσιτα ζώα εκτρέφονταν κυρίως για τα γαλακτοκομικά προϊόντα και τα αυγά τους και όχι τόσο για το κρέας τους. Αντίθετα, η κατανάλωση ψαριού ήταν διαδεδομένη σε όλα τα στρώματα του πληθυσμού και κυρίως στους κληρικούς και τα μοναστήρια. Τα μεγάλα και ακριβά ψάρια τα απολάμβαναν μόνο οι πλούσιοι, τα θαλασσινά όμως, όπως τσίροι, σαρδέλες, χταπόδια, καλαμάρια, σουπιές, και τα παστά ψάρια ήταν προσιτά σε όλους.</span></span></div>
<div style="border: 0px none; font-family: Arial; font-size: 12px; line-height: 21px; margin-bottom: 15px; outline: 0px none; padding: 0px;">
<span style="color: white;"><span style="background-color: #444444;">Τα τυριά αποτελούσαν ένα ακόμα βασικό είδος διατροφής για τους Βυζαντινούς και παρουσίαζαν επίσης μεγάλη ποικιλία. Εκλεκτά τυριά θεωρούνταν το βλάχικο και το κρητικό και κακής ποιότητας το ασβεστότυρο. Τα λαχανικά και τα όσπρια υπήρξαν από τα σημαντικότερα συμπληρώματα των γευμάτων, αποτελώντας ταυτόχρονα κανονικά γεύματα για τους φτωχούς. Τα λαχανικά, που καλλιεργούνταν σε πολλά νοικοκυριά, καταναλώνονταν ωμά ή τουρσί. Μεγάλη κατανάλωση είχαν τα μαρούλια, τα λάχανα, το σπανάκι και τα κρεμμύδια, ενώ από όσπρια προτιμούσαν τα φασόλια, τις φακές, τα ρεβίθια και τα κουκιά.</span></span></div>
<div style="border: 0px none; font-family: Arial; font-size: 12px; line-height: 21px; margin-bottom: 15px; outline: 0px none; padding: 0px;">
<span style="color: white;"><span style="background-color: #444444;">Όσον αφορά τα επιδόρπια φτιάχνονταν με κύριο συστατικό το μέλι και τους ξηρούς καρπούς, ενώ τον ίδιο ρόλο στο βυζαντινό τραπέζι είχαν τα φρούτα και ιδιαίτερα τα μήλα, τα αχλάδια, τα σύκα, τα μούσμουλα, τα κυδώνια, τα πεπόνια και τα σταφύλια.</span></span></div>
<div style="border: 0px none; font-family: Arial; font-size: 12px; line-height: 21px; margin-bottom: 15px; outline: 0px none; padding: 0px;">
<span style="color: white;"><span style="background-color: #444444;">Αν και οι Βυζαντινοί έτρωγαν απλά, η χρήση καρυκευμάτων (αλάτι, πιπέρι, κανέλα, γαρίφαλο, ξίδι, σκόρδο) και αρωματικών (άνηθος, μάραθος, δεντρολίβανο, ρίγανη, κάπαρη) έδιναν γεύση στα φαγητά τους. Η πιο διαδεδομένη πάντως σάλτσα τους, ο γάρος, που παρασκευαζόταν από ψάρια και εντόσθια ψαριών, αλάτι και παλιό κρασί, φαίνεται ότι αποτελούσε το κύριο μέσο για να νοστιμίσουν όλων των ειδών τα φαγητά.</span></span></div>
<div style="border: 0px none; font-family: Arial; font-size: 12px; line-height: 21px; margin-bottom: 15px; outline: 0px none; padding: 0px;">
<span style="color: white;"><span style="background-color: #444444;">Βιβλιογραφία (7)</span></span></div>
<div style="border: 0px none; font-family: Arial; font-size: 12px; line-height: 21px; margin-bottom: 15px; outline: 0px none; padding: 0px;">
<span style="color: white;"><span style="background-color: #444444;">1. Καλαμαρά Π., Διατροφικές συνήθειες και γευστικές προτιμήσεις στο Βυζάντιο, 2008</span></span></div>
<div style="border: 0px none; font-family: Arial; font-size: 12px; line-height: 21px; margin-bottom: 15px; outline: 0px none; padding: 0px;">
<span style="color: white;"><span style="background-color: #444444;">2. Κουκουλές, Φ., Βυζαντινών Βίος και Πολιτισμός, Παπαζήση, Αθήνα, 1952</span></span></div>
<div style="border: 0px none; font-family: Arial; font-size: 12px; line-height: 21px; margin-bottom: 15px; outline: 0px none; padding: 0px;">
<span style="color: white;"><span style="background-color: #444444;">3. Μότσιας Χ, Τι έτρωγαν οι Βυζαντινοί, Αθήνα, 1998</span></span></div>
<div style="border: 0px none; font-family: Arial; font-size: 12px; line-height: 21px; margin-bottom: 15px; outline: 0px none; padding: 0px;">
<span style="color: white;"><span style="background-color: #444444;">4. ‘Βυζαντινών διατροφή και μαγειρείαι’, Πρακτικά ημερίδας «Περί της διατροφής στο Βυζάντιο, Αθήνα, 2005</span></span></div>
<div style="border: 0px none; font-family: Arial; font-size: 12px; line-height: 21px; margin-bottom: 15px; outline: 0px none; padding: 0px;">
<span style="color: white;"><span style="background-color: #444444;">5. Καθημερινή ζωή στο Βυζάντιο, Αθήνα, 2002</span></span></div>
<div style="border: 0px none; font-family: Arial; font-size: 12px; line-height: 21px; margin-bottom: 15px; outline: 0px none; padding: 0px;">
<span style="color: white;"><span style="background-color: #444444;">6. Σταμπόγλη Ε., Πρόσκληση σε γεύμα, Αθήνα, 1997</span></span></div>
<div style="border: 0px none; font-family: Arial; font-size: 12px; line-height: 21px; margin-bottom: 15px; outline: 0px none; padding: 0px;">
<span style="color: white;"><span style="background-color: #444444;">7. ‘Τα εν οίκω…εν δήμω’, Ψηφίδες του Βυζαντίου</span></span></div>
<div style="border: 0px none; font-family: Arial; font-size: 12px; line-height: 21px; margin-bottom: 15px; outline: 0px none; padding: 0px;">
<span style="color: white;"><span style="background-color: #444444;"><a href="http://www.exploringbyzantium.gr/" style="border: 0px none; font-family: inherit; font-style: inherit; margin: 0px; outline: 0px none; padding: 0px;">http://www.exploringbyzantium.gr</a></span></span></div>
</div>
Κωνσταντίνα Αργυροπούλουhttp://www.blogger.com/profile/09966501959872400345noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6208203470381164993.post-54805103905622449722013-09-03T12:16:00.002-07:002013-09-03T12:16:31.567-07:00The First Crusade - The Fall Of Jerusalem [Video]<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<iframe allowfullscreen='allowfullscreen' webkitallowfullscreen='webkitallowfullscreen' mozallowfullscreen='mozallowfullscreen' width='320' height='266' src='https://www.youtube.com/embed/SLidFSx47-o?feature=player_embedded' frameborder='0'></iframe></div>
<br /></div>
Κωνσταντίνα Αργυροπούλουhttp://www.blogger.com/profile/09966501959872400345noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6208203470381164993.post-44326808483768545752013-06-12T03:21:00.000-07:002013-06-17T04:11:42.140-07:00Γεώργιος Ακροπολίτης 1217 ~ 1282<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div style="text-align: justify;">
Ο Γεώργιος Ακροπολίτης γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη το 1217 και ακταγόταν από εύπορη οικογένεια. Παρακολούθησε τα μαθήματα των <i>ἱερῶν γραμμάτων</i> και της <i>ἐγκυκλίου παιδείας</i> στη λατινοκρατούμενη Κωνσταντινούπολη και το 1233 εγκατέλειψε μυστικά την πόλη, για να καταλήξει στην αυλή του Ιωάννη Γ' Δούκα Βατάτζη (1222-1254). Ο Αυτοκράτορας φρόντισε για την παραπέρα εκπαίδευση του Ακροπολίτη και τον απέστειλε για προώθηση των σπουδών του, μαζί με άλλους τέσσερις νέους, στο διδάσκαλο της ρητορικής <b>Θεόδωρο Εξαπτέρυγο</b>.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Στο ιστορικό του έργο ο Ακροπολίτης μας δίνει λεπτομέρειες για την τελετή της ένταξης των νέων αυτών στο σχολείο του Εξαπτέρυγου: "Αφού λοιπόν συγκεντρωθήκαμε μπροστά στο βασιλέα, απευθυνόμενος σε μένα είπε: Αυτούς τους πήρα από τη Νίκαια και τους παρέδωσα στο <i>διδασκαλείο</i>, εσένα όμως σε άφησα να διδάσκεσαι αφού σε πήρα από το δικό μου σπίτι. Να αποδείξεις ότι πράγματι εξήλθες από το σπίτι μου και έτσι να διαπρέψεις και στα μαθήματα. Εάν γινόσουν στρατιώτης θα έπαιρνες ένα μισθό από τη βασιλεία μου, τόσα λοιπόν ή κι ακόμη λίγα περισσότερα θα παίρνεις τώρα εξαιτίας της ευγενικής σου καταγωγής. Κι όταν κατακτήσεις τη φιλοσοφία θα καταξιωθείς με μεγάλα αξιώματα και τιμές, γιατί μόνο ο Αυτοκράτορας και ο Φιλόσοφος είναι οι πιο ξακουστοί απ' όλους τους ανθρώπους".</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Ο Εξαπτέρυγος όμως πέθανε πριν προλάβει να διδάξει τη μικρή αυτή ομάδα των μαθητών μαθήματα πέρα από την ποιητική και τη ρητορική. Τη διδασκαλία τους όμως συνέχισε ο <b>Νικηφόρος Βλεμμύδης</b>, που ήταν τότε ο πιο ξακουστός λόγιος στην Αυτοκρατορία, και τους δίδαξε κυρίως την Αριστοτελική φιλοσοφία.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br />
<a name='more'></a></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Μετά την συμπλήρωση των σπουδών του γύρω στα 1239 ο Ακροπολίτης θα αρχίσει τη λαμπρή σταδιοδρομία του στην Αυτοκρατορική υπηρεσία με το αξίωμα του <i>μεγάλου λογαριαστή</i>. Λίγο χρόνια αργότερα θα τιμηθεί με το αξίωμα του <i>λογοθέτη του γενικού</i>. Ακόμη θα αναλάβει τη διδασκαλία του διαδόχπυ του θρόνου Θεόδωρου Β'. Οι επιστολές που ο Θεόδρος Β' έστειλε στο δάσκαλό του κι ένα εγκώμιο που έγραψε γι αυτόν διαφωτίζουν τη μακρόχρονη αυτή διδασκαλία του Ακροπολίτη.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Στα 1257 ο Γεώργιος Ακροπολίτης θα πιαστεί αιχμάλωτος και για δύο χρόνια θα είναι φυλακισμένος στην Άρτα. Έτσι δε θα παρακολουθήσει από κοντά τα δραματικά γεγονότα του 1258, το θάνατο δηλαδή του Θεόδωρου Β'και το σφετερισμό του θρόνου από το Μιχαήλ Η' Παλαιολόγο. Θα απελευθερωθεί από το νέο Αυτοκράτορα μετά τη μάχη της Πελαγονίας (1259) και θα τιμηθεί με το αξίωμα του <i><b>μεγάλου λογοθέτη</b>.</i> Από τη θέση αυτή θα συνεργαστεί στενά με τον Αυτοκράτορα Μιχαήλ Η' για ένα σχεδόν τέταρτο του αιώνα.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Έτσι στα 1261 θα είναι αυτόπτης μάρτυρας της πανηγυρικής επιστροφής στην πρωτεύουσας, που είχε εγκαταλείψει μυστικά πριν από είκοσι οκτώ χρόνια. Για την τελετή μάλιστα της εισόδου συνέθεσε τις δεκατρείς ευχές, που ο μητροπολίτης Κυζίκου Γεώργιος Κλειδάς εκφώνησε από τον πύργο τς Χρυσής Πύλης στις 15 Αυγούστου 1261.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Λίγο μετά την είσοδο στην βασιλεύουσα ένα χαμένο σήμερα εγκώμιο, στο οποίο και εισηγείτο τη στέψη σε αυτοκράτορα του πρωτότοκου γιου του Μιχαήλ Η' Παλαιολόγου, Ανδρόνικου, που ήταν τότε μόλις τριών ετών.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Ακόμη ζήτησε από το Μιχαήλ Παλαιολόγο να τον απαλλάξει από μέρος των καθηκόντων του, για να αφιερωθεί στη διδασκαλία στην <b>Ανώτερη Αυτοκρατορική Σχολή</b>, που ιδρύθηκε στην πρωτεύουσα, πιθανό ύστερα από πρότασή του. Ένας από τους μαθητές του, ο Γεώργιος Κύπριος, μας δίνει αρκετές πληροφορίες για τη διδασκάλια του Ακροπολίτη στο ανώτερο αυτό σχολείο και για το μεγάλο αριθμό φοιτητών του. Ο Ακροπολίτης δίδαξε τότε δίδαξε ρητορική, την αριθμιτική του Νικόμαχου, τη γεωμετρία του Ευκλείδη και προπάντων Αριστοτελική φιλοσοφία. Ωστόσο πολύ λίγους μαθητές του επιτυχημένου αυτού δασκάλου γνωρίζουμε. Η επιτυχία του διδακτικού έργου του Ακροπολίτη προκάλεσε το φθόνο άλλων αξιωματούχων.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: center;">
<img border="0" height="640" src="http://4.bp.blogspot.com/-SB8nfpaqjAI/Ubc6OyBxr7I/AAAAAAAADwQ/P5IUg4jiyi8/s640/P6110295.JPG" width="483" /></div>
<br />
<div style="text-align: justify;">
Ο Γεώργιος Ακροπολίτης δε φαίνεται να εγκατέλειψε το αξίωμα του <i>μεγάλου λογοθέτη</i> στα χρόνια της διδασκαλίας του στην Κωνσταντινούπολη. Έτσι, λίγο μετά το Δεκέμβριο του 1266 είναι υπέυθυνος για την αντιμετώπιση και τιμωρία των οπαδών του πρώην Πατριάρχη Αρσενίου.</div>
<div style="text-align: justify;">
</div>
<div style="text-align: justify;">
<br />
Ακόμη εξακολούθησε να είναι ο κυριότερος σύμβουλος του Μιχαήλ Η' Παλαιολόγου. Έτσι το 1273 παρουσιάστηκε στην εκκλησιαστική σύνοδο και προσπάθησε να πείσει τους ιεράρχες και τους ανώτερους αξιωματούχους της εκκλησίας για την ορθότητα της πολιτικής του Αυτοκράτορα στις διαπραγματεύσεις με την Καθολική Εκκλησία. Και παρόλο που σε νεώτερη ηλικία είχε συνθέσει δύο πολεμικές εργασίες εναντίον των Λατίνων, δε δίστασε να αναλάβει τη βαριά ευθύνη να αντιπροσωπεύσει τον Αυτοκράτορα στη Σύνοδο της Λυών (1274) και να δώσει τον όρκο της Ενώσεως των Εκκλησιων στη θέση του Μιχαήλ Η' Παλαιολόγου.</div>
<div style="text-align: justify;">
</div>
<div style="text-align: justify;">
</div>
<div style="text-align: justify;">
<br />
Πόσο ειλικρινής ήταν στην αποδοχή της ενώσεως ο Ακροπολίτης δεν είμαστε σε θέση να γνωρίζουμε. Θα μπορούσε ίσως να κατηγορηθεί ως ένας πειθήνιος αυλικός, ο οποίος -όπως και ο Ψελλός στον ενδέκατο αιώνα- υπηρέτησε από τα πιο ψηλά αξιώματα τρεις αυτοκράτορες για περισσότερο από σαράντα χρόνια και ο οποίος δεν ήταν αποφασισμένος, κάτω από οποιεσδήποτε περιστάσεις, να χάσει την υπαλληλική του σταδιοδρομία. Αν και ο ιστορικός της εποχής, Γεώργιος Παχυμέρης, αναφέρεται στον Ακροπολίτη ως "κατημελημένως τῶν εἰς συνείδησιν ἒχοντι", ωστόσο καμιά πληροφορία δε μας δίνει για τη συμπεριφορά του μετά την ένωση της Λυών. Το γεγονός ότι ο γιος του Κωνσταντίνος εξέφρασε τη διαφωνία του για την ενωτική πολιτική του Αυτοκράτορα -παρόλο που δεν μπορούμε να κρίνουμε τον πατέρα από τη συμπεριφορά του γιου του- είναι ίσως μια ένδειξη ότι ο Γεώργιος Ακροπολίτης δε θα πρέπει να ήταν ειλικρινής ενωτικός.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br />
Ο Γεώργιος Ακροπολίτης εξακολούθησε να υπηρετεί τον Αυτοκράτορα και να μετέχει σε διπλωματικές αποστολές στην Ανατολή μέχρι το θάνατό του, που συνέβη λίγο πριν από εκείνο του Αυτοκράτορα Μιχαήλ το 1282. Έτσι ποτέ δε δικάστηκε για το ρόλο του στην Ένωση της Λυών. Ωστόσο, ένα γεγονός δεν μπορεί να παραμείνει απαρατήρητο. Μετέ την αποκατάσταση της Ορθοδοξίας ένα σύγγραμμά του κάηκε μαζί με εκείνα άλλων ενωτικών στις αρχές του 1283. Το γεγονός αυτό δείχνει ότι ο Ακροπολίτης θα εξέφρασε τις φιλενωτικές του θέσεις και γραπτώς. Η κάυση του έργου του ήταν μία post mortem damnatio.</div>
<div style="text-align: justify;">
</div>
<div style="text-align: justify;">
</div>
<div style="text-align: justify;">
</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<b><u>Έργα του:</u></b> </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
1) Χρονική Συγγραφή, εκδ. A. Heisenberg, Leipzig, 1903<br />
2) Στίχοι ... εἰς τὴν εἰκόνα τῆς ... Θεοτόκου, εκδ. A. Heisenberg, Leipzig, 1903</div>
<div style="text-align: justify;">
3) Επιτάφιος στον Ιωάννη Γ' Βατάτζη, εκδ. A. Heisenberg, Leipzig, 1903</div>
<div style="text-align: justify;">
4) Δύο λόγοι κατά Λατίνων, εκδ. A. Heisenberg, Leipzig, 1903</div>
<div style="text-align: justify;">
</div>
κ.ά.<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
</div>
Κωνσταντίνα Αργυροπούλουhttp://www.blogger.com/profile/09966501959872400345noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6208203470381164993.post-49181984041792486012013-06-09T16:38:00.000-07:002013-06-09T18:58:57.708-07:00Η μάχη της Αντιόχειας του Μαιάνδρου και η σημασία της<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="text-align: justify;">
Βρισκόμαστε λίγο μετά την άλωση της αυτοκρατορίας και τη λεηλασία της Κωνσταντινούπολης επί τρεις μέρες και τρεις νύχτες από τους Λατίνους Σταυροφόρους της Δ' Σταυροφορίας, το 1204. Ακολουθεί η φυγή της άρχουσας τάξης και μεγάλου αριθμού του ελληνικού πληθυσμού της πόλης προς τη Θράκη και τη Μικρά Ασία. Οι βυζαντινές επαρχίες που δημιουργούνται είναι οι εξής: α) η αυτοκρατορία της Τραπεζούντας (Πόντος), β) το κράτος της Ηπείρου και γ) το κράτος της Νίκαιας (Βιθυνία), το οποίο έμελλε να διαδεχθεί την αυτοκρατορία.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Το κράτος της Νίκαιας ιδρύεται από το Θεόδωρο Α' Λάσκαρι (1204-1222), ο οποίος δεν έγινε δεκτός αμέσως από τους κατοίκους της περιοχής ως αυτοκράτορας, λόγω των συγγενικών του δεσμών με τη δυναστεία των Αγγέλων, οι οποίοι επέσπευσαν με την βασιλεία τους την άλωση. Κατάφερε να αποκαλεστεί αυτοκράτωρ μόνο όταν οι σταυροφόροι ηττήθηκαν από τους Βουλγάρους (Καλογιάννης) τον Απρίλιο 1205 στην Αδριανούπολη, όπου εξαφανίστηκε οριστικά ο Βαλδουίνος (πρώτος λατίνος αυτοκράτορας : συνοθύλευμα των σταυροφόρων της Δ' σταυροφορίας-Αγγλίας, Γαλλίας, Γερμανίας). Ο Θεόδωρος Α' κερδίζει πολύτιμο χρόνο στην οργάνωση του κράτους του, πράγμα για το οποίο χρειάστηκε δύο δύσκολα χρόνια. Τη Μεγάλη Εβδομάδα του 1208 συγκαλεί σύνοδο για να έκλέξει τον πρώτο εξόριστο πατριάρχη, το Μιχαήλ Δ' Αυτωρειανό. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Στο κράτος/σουλτανάτο του Ικονίου ο σουλτάνος Καϋχοσρόης Α' <span class="st">(Kaykhusraw), ψάχνοντας αφορμή, έστειλε πρέσβεις στο Θεόδωρο να παραδώσει την εξουσία του. Με την άρνησή του ο Θεόδωρος ετοιμάζεται για πόλεμο με 2.000 άνδρες και κινείται προς την κοιλάδα του Μαιάνδρου. Οι Σελτζούκοι εμφανίζονται με μεγαλύτερη δύναμη και, ενώ η έκβαση της μάχης έκλινε προς το μέρος των Σελτζούκων, ο αγέρωχος σουλτάνος ζήτησε το Θεόδωρο και προέκυψε μονομαχία. Οι Ιστορικοί περιγράφουν την αναμέτρηση "Ο σουλτάνος χτύπησε το Θεόδωρο, ο οποίος έπεσε από το άλογό του και ζήτησε τη σύλληψη του. Τότε ο αυτοκράτορας έκοψε τα πόδια του αλόγου του σουλτάνου και στη συνέχεια τον αποκεφάλισε." Αυτό έκρινε την έκβαση της μάχης και θεωρήθηκε θεία επέμβαση. Έπειτα από αυτό ο Θεόδωρος Α' επέβαλε τους όρους του στο κράτος του Ικονίου: α) επέβαλε διάδοχο στο σουλτανάτο και β) ανεξηθρειά και έλεύθερη άσκηση της λατρείας στο σουλτανάτο. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span class="st"></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span class="st"></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span class="st"></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span class="st"></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span class="st"><br /><b><u>Η έκβαση της μάχης της Αντιόχειας του Μαιάνδρου (1211)</u> έδωσε αυτοπεποίθηση στους βυζαντινούς στην εξορία, διότι μπόρεσαν να υπερασπιστούν τη χριστιανική πίστη απέναντι στους αλλόθρησκους. Με την υπογραφή της συνθήκης του Νυμφαίου (1214), ο Θεόδωρος Α' Λάσκαρις κέρδισε χρόνο και αφοσιώθηκε στην οργάνωση του κράτους του, που οι δομές του θα είναι εκείνες των Κομνηνών του 12ου αιώνα. Οι βασικοί θεσμοί του αυτοκράτορα και του πατριάρχη στην εξορία θα διασφαλιστούν και ο Θεόδωρος θα αναγνωρισθεί από όλους τους Ορθοδόξους της πρώην Βυζαντινής αυτοκρατορίας. Όταν θα πεθάνει το 1222, σε ηλικία 48 ετών, θα έχει αφήσει ένα κράτος ισχυρό</b>, μια περιφερειακή δύναμη στον ικανό διάδοχό του, τον γαμπρό του Ιωάννη Γ' Βατάτζη (Εξαδάκτυλος) για να συνεχίσει το έργο του και να συμβάλει στην <b>ανακατάληψη της Κωνσταντινούπολης [24/25-7-1261 (στρατηγός Αλέξιος Στρατηγόπουλος)].</b></span></div>
</div>
Κωνσταντίνα Αργυροπούλουhttp://www.blogger.com/profile/09966501959872400345noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6208203470381164993.post-85329768133772696812013-02-09T01:45:00.000-08:002013-02-09T01:45:19.024-08:00ΤΟ ΣΥΜΒΟΛΟ ΤΗΣ ΠΙΣΤΕΩΣ<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<span class="dropcap">Τ</span>ο Σύμβολο
της Πίστεως είναι σύντομη ομολογία της πίστεώς μας μέσα στην οποία
παρουσιάζονται περιληπτικά, με σαφήνεια και αυθεντικά τα βασικά δόγματα
του χριστιανισμού.
<br />
<div style="text-align: justify;">
Το «Πιστεύω» το λέμε κυρίως στο Μυστήριο
του Βαπτίσματος αλλά και στις άλλες ακολουθίες. Με αυτό αναγνωρίζονται
οι βαπτισμένοι από τους αβάπτιστους.</div>
<div style="text-align: justify;">
Στην αρχή υπήρχαν πολλά Σύμβολα: των
Αποστόλων, του Αγίου Αθανασίου κ.λ.π. Αυτό που έχουμε σήμερα λέγεται
Σύμβολο της Νίκαιας και της Κωνσταντινούπολης γιατί θεσπίστηκε στις Α΄
και Β΄ Οικουμενικές Συνόδους και είναι το μοναδικό που χρησιμοποιούν
όλες οι χριστιανικές ορθόδοξες ομολογίες. Αναφέρεται περιληπτικά σε αυτά
που πρέπει να πιστεύει κάθε ορθόδοξος χριστιανός.</div>
<div style="text-align: justify;">
Αποτελείται από 12 άρθρα (στίχους). Τα 7
πρώτα έγιναν στην Α΄ Οικουμενική Σύνοδο. Τα υπόλοιπα 5 στη Β΄. Στα 9
πρώτα άρθρα κυριαρχεί το ρήμα ‘πιστεύω’, στο 10 το ρήμα ‘ομολογώ’, στα
11 κ 12 το ‘προσδοκώ’.</div>
<div style="text-align: justify;">
Το 1ο άρθρο αναφέρεται στον Πατέρα<br /> <br />Τα άρθρα από 2ο μέχρι το 7ο στον Υιό.<br /> <br />Το 8ο στο Άγιο Πνεύμα<br /> <br />Το 9ο στην Εκκλησία.<br /> <br />Το 10ο στο Βάπτισμα.<br /> <br />Το 11ο στην Ανάσταση των νεκρών.<br /> <br />Το 12ο στην Δευτέρα Παρουσία.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: center;">
ΤΟ ΣΥΜΒΟΛΟ ΤΗΣ ΠΙΣΤΕΩΣ</div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<i> <b>1. Πιστεύω εις ένα Θεόν, Πατέρα, παντοκράτορα, ποιητήν ουρανού και γης, ορατών τε πάντων και αοράτων. </b></i><br />Πιστεύω, ως ορθόδοξος Χριστιανός, σε έναν Θεό, Πατέρα, Κυρίαρχο του
παντός, που δημιούργησε από το μηδέν και με απόλυτη ελευθερία και αγάπη
τον ουρανό και τη γη. Δημιούργησε, δηλαδή, τόσο τον ορατό και υλικό, όσο
και τον αόρατο και πνευματικό κόσμο.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<i><b>2. Και εις ένα Κύριον Ιησούν Χριστόν, τον Υιόν του Θεού τον μονογενή,
τον εκ του Πατρός γεννηθέντα προ πάντων των αιώνων˙ Φως εκ Φωτός, Θεόν
αληθινόν εκ Θεού αληθινού, γεννηθέντα, ου ποιηθέντα, ομοούσιον τω Πατρί,
δι' ου τα πάντα εγένετο.</b></i></div>
<div style="text-align: justify;">
Πιστεύω και σ’ έναν Κύριο, τον Θεάνθρωπο Ιησού Χριστό, που είναι ο μονογενής Υιός του Θεού Πατέρα και
Γεννήθηκε απ’ Αυτόν προαιωνίως. Είναι φως, όπως και ο Πατέρας Του.
Είναι αληθινός Θεός, επειδή γεννήθηκε από τον αληθινό Θεό. Ο Υιός δεν
είναι δημιούργημα ή κτίσμα του Θεού, όπως πίστευαν διάφοροι αιρετικοί,
αλλά έχει την ίδια Θεία ουσία με τον Πατέρα (είναι «ομοούσιος») και τα
πάντα δημιουργήθηκαν δια του Υιού.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<b><i>3. Τον δι' ημάς τους ανθρώπους και δια την ημετέραν σωτηρίαν
κατελθόντα εκ των ουρανών και σαρκωθέντα εκ Πνεύματος άγιου και Μαρίας
της Παρθένου και ενανθρωπήσαντα.</i> </b></div>
<div style="text-align: justify;">
Ο Υιός του Θεού, για τη δική μας σωτηρία, κατέβηκε από την ουράνια δόξα
Του στη γη και έλαβε σάρκα, όμοια με τη δική μας, από την Παρθένο Μαρία
με την ενέργεια του Αγίου Πνεύματος. Έγινε δηλαδή άνθρωπος όμοιος σε όλα
μ’ εμάς, εκτός από την αμαρτία και έζησε σε συγκεκριμένο χρόνο πάνω στη
γη.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<i><b>4. Σταυρωθέντα τε υπέρ ημών επί Ποντίου Πιλάτου και παθόντα και ταφέντα.</b></i></div>
<div style="text-align: justify;">
Σταυρώθηκε, έπαθε και τάφηκε για μας, όταν ρωμαίος επίτροπος της Ιουδαίας ήταν ο Πόντιος Πιλάτος.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<i><b>5. Και αναστάντα τη τρίτη ήμερα κατά τας Γραφάς.</b></i></div>
<div style="text-align: justify;">
Και αναστήθηκε, σύμφωνα με την Αγία Γραφή, την τρίτη ημέρα από τον τάφο, ενώ ήταν νεκρός.<b> </b></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<i><b><b>6. Και ανελθόντα εις τους ουρανούς και καθεζόμενον εκ δεξιών του Πατρός.</b> </b></i></div>
<div style="text-align: justify;">
Μετά την Ανάστασή Του ανέβηκε στον ουρανό με τη δύναμη που είχε ως Θεός,
δοξάζοντας έτσι την ανθρώπινη φύση. Ανέβηκε και κάθισε στα δεξιά του
Πατέρα Του.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<i><b>7. Και πάλιν ερχόμενον μετά δόξης κρίναι ζώντας και νεκρούς· ου της βασιλείας ουκ έσται τέλος.</b></i></div>
<div style="text-align: justify;">
Θα έρθει και πάλι στον κόσμο με δόξα, σε χρόνο που τον γνωρίζει μόνο ο
Θεός, για να κρίνει τους ζωντανούς και τους νεκρούς. Και η Βασιλεία Του
δεν θα έχει τέλος.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<i><b>8. Και εις το Πνεύμα το άγιον, το κύριον, το ζωοποιόν, το εκ του
Πατρός εκπορευόμενον, το συν Πατρί και Υιώ συμπροσκυνούμενον και
συνδοξαζόμενον, το λάλησαν δια των προφητών.</b></i></div>
<div style="text-align: justify;">
Πιστεύω και στο Άγιο Πνεύμα, το τρίτο πρόσωπο της Αγίας Τριάδος, που
έχει κυριότητα και εξουσία. Ζωοποιεί όλη την κτίση και εκπορεύεται από
τον Πατέρα. Είναι ομοούσιο με τον Πατέρα και τον Υιό. Προσκυνείται και
δοξάζεται ισότιμα μαζί Τους. Καθοδήγησε τους Προφήτες της Παλαιάς
Διαθήκης, που προείπαν για τον ερχομό του Σωτήρα.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<i><b>9. Εις μίαν, αγίαν, καθολικήν και αποστολικήν Εκκλησίαν.</b> </i></div>
<div style="text-align: justify;">
Πιστεύω και στην Εκκλησία. Είναι μία, επειδή μία είναι η κεφαλή της, ο
Χριστός και μία η πίστη εκείνων που μετέχουν στη ζωή της. Είναι αγία,
χωρισμένη από κάθε αμαρτία. Είναι καθολική, επειδή κατέχει όλη την
αλήθεια και θέλει να συμπεριλάβει όλους τους ανθρώπους. Είναι
αποστολική, επειδή διατηρεί ανόθευτη τη διδασκαλία των Αποστόλων και
επειδή οι επίσκοποι που την ποιμαίνουν είναι διάδοχοι εκείνων.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<i><b>10. Ομολογώ εν βάπτισμα εις άφεσιν αμαρτιών.</b></i></div>
<div style="text-align: justify;">
Ομολογώ ένα βάπτισμα στο όνομα της Αγίας Τριάδος. Μ’ αυτό αρχίζουμε την
καινούρια ζωή μέσα στην Εκκλησία. Με αυτό συγχωρείται το προπατορικό
αμάρτημα.<b> </b></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<i><b>11. Προσδοκώ ανάστασιν νεκρών.</b></i></div>
<div style="text-align: justify;">
Πιστεύω και περιμένω την κοινή ανάσταση όλων των νεκρών. Θα αναστηθεί
κάθε σώμα για να ενωθεί με την αθάνατη ψυχή του. Η ανάσταση όλων θα
γίνει με τη Δευτέρα Παρουσία του Κυρίου.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<i><b>12. Και ζωήν του μέλλοντος αιώνος. Αμήν.</b></i></div>
<div style="text-align: justify;">
Προσδοκώ ότι, μετά την ανάσταση και την τελική κρίση όλων των ανθρώπων
από τον Χριστό, θα αξιωθώ να απολαύσω την αιώνια ζωή, μαζί με όλους τους
αγίους. Αμήν.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: center;">
<a href="http://www.imilias.gr/to-simbolo-tis-pisteos-kai-i-ermineia-tou.html">http://www.imilias.gr/to-simbolo-tis-pisteos-kai-i-ermineia-tou.html</a> </div>
</div>
Κωνσταντίνα Αργυροπούλουhttp://www.blogger.com/profile/09966501959872400345noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6208203470381164993.post-73794162951802911832013-01-30T04:19:00.001-08:002013-01-30T09:32:31.786-08:00Η σταδιακή κατάρρευση της αυτοκρατορίας:χάρτες<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://3.bp.blogspot.com/-TEkGFx-VRYM/UQkPvBIWaHI/AAAAAAAADfg/AqZYRXNb2No/s1600/P6188857.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="141" src="http://3.bp.blogspot.com/-TEkGFx-VRYM/UQkPvBIWaHI/AAAAAAAADfg/AqZYRXNb2No/s400/P6188857.JPG" width="400" /></a></div>
<br />
<a name='more'></a><br /><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://2.bp.blogspot.com/-_zrxrGaCdZc/UQkPvdH7hOI/AAAAAAAADfk/CArNr135Wmw/s1600/P6188858.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="300" src="http://2.bp.blogspot.com/-_zrxrGaCdZc/UQkPvdH7hOI/AAAAAAAADfk/CArNr135Wmw/s400/P6188858.JPG" width="400" /></a></div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://2.bp.blogspot.com/-Qq0FEwS-DV0/UQkPvZ50czI/AAAAAAAADfo/IKaFonO6HEc/s1600/P6188860.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="300" src="http://2.bp.blogspot.com/-Qq0FEwS-DV0/UQkPvZ50czI/AAAAAAAADfo/IKaFonO6HEc/s400/P6188860.JPG" width="400" /></a></div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://3.bp.blogspot.com/-OxB_gQ0-wEU/UQkPwLmburI/AAAAAAAADfw/YfD8H9FM-yk/s1600/P6188861.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="300" src="http://3.bp.blogspot.com/-OxB_gQ0-wEU/UQkPwLmburI/AAAAAAAADfw/YfD8H9FM-yk/s400/P6188861.JPG" width="400" /></a></div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://1.bp.blogspot.com/-SfjjD2zB0Hw/UQkPxxtywXI/AAAAAAAADgI/LD_8U_-WczU/s1600/P6188862.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="300" src="http://1.bp.blogspot.com/-SfjjD2zB0Hw/UQkPxxtywXI/AAAAAAAADgI/LD_8U_-WczU/s400/P6188862.JPG" width="400" /></a></div>
<div style="text-align: center;">
Εικόνες από την εγκυκλοπαίδεια Ιστορία του ελληνικού έθνους, Παπαρηγόπουλος, τ. 17</div>
</div>
Κωνσταντίνα Αργυροπούλουhttp://www.blogger.com/profile/09966501959872400345noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6208203470381164993.post-87620064472298424832013-01-28T07:58:00.004-08:002013-01-28T08:19:30.177-08:00ΣΥΝΟΡΑ<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="text-align: center;">
<b><span style="color: #990000;"> ΣΗΜΑΝΤΙΚΟΙ ΣΤΑΘΜΟΙ ΚΑΤΑΛΗΨΗΣ ΚΑΙ ΕΠΑΝΑΚΤΗΣΗΣ ΠΕΡΙΟΧΩΝ ΤΗΣ ΜΕΓΑΛΗΣ ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΙΑΣ ΣΤΟ ΣΥΝΟΛΟ ΤΗΣ ΒΥΖΑΝΤΙΝΗΣ ΠΕΡΙΟΔΟΥ</span></b></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<b><span style="color: #990000;">6ος αι.:</span></b> Ο Ιουστινιανός ανακατάλαμβάνει μεγάλο μέρος της Ιταλίας, τη νότια Ισπανία και τη βόρεια Αφρική.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<b><span style="color: #990000;">7ος αι.:</span></b> Εξάπλωση του Ισλάμ. Χάνονται: όλη η Μέση Ανατολή (Συρία, Παλαιστίνη, Αίγυπτος, βόρεια Αφρική) και ταυτόχρονα εγκαθίστανται Σλάβοι και Βούλγαροι εντός των ορίων της αυτοκρατορίας. Λογγοβάρδοι καταλαμβάνουν το μεγαλύτερο μέρος της Ιταλίας. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: #990000;"><b>9ος αι.:</b></span> Άραβες καταλαμβάνουν Σικελία και Κρήτη.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: #990000;"><b>10ος αι.:</b></span> Ανάκτηση των περιοχών: Αρμενίας, Μεσοποταμίας, Συρίας, Κρήτης, Κύπρος και μεγάλο μέρος της Ν. Ιταλίας.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: #990000;"><b>11ος αι.:</b></span> Το Βουλγαρικό κράτος κατατροπώνεται και το μεγαλύτερο μέρος της Βαλκανικής επανέρχεται. Χάνεται όμως μεγάλο μέρος της Μ. Ασίας υπέρ των Σελτζούκων και οριστικά η Ν. Ιταλία υπέρ των Νορμανδών.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: #990000;"><b>1204:</b></span> Οι Σταυροφόροι (Δ' Σταυροφορία) ήταν οι πρώτοι που κατέλαβαν την Κωνσταντινούπολη και μοιράστηκαν μεταξύ τους τα περισσότερα ευρωπαϊκά εδάφη της αυτοκρατορίας. Συγχρόνως δημιουργούνται τρία κρατικά μορφώματα (Πόντου, Μ. Ασίας, Ηπείρου) από βυζαντινούς ηγεμόνες. Το κράτος της Νίκαιας στη Μ. Ασία κατόρθωσε το 1261 να ανακτήσει την πρωτεύουσα και να εγκαταστήσει εκεί μια αρκετά ασθενή και εδαφικά περιορισμένη Βυζαντινή αυτοκρατορία.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: #990000;"><b>14ος αι.:</b></span> Οι Οθωμανοί έδιωξαν τους Βυζαντινούς από τη Μ. Ασία και κατέλαβαν τη Θράκη και άλλα εδάφη της Βαλκανικής, ενώ το Βασίλειο των Σέρβων απορρόφησε αρκετά εδάφη της αυτοκρατορίας στην Ευρώπη.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: #990000;"><b>1453:</b></span> Στην τελική φάση της η βυζαντινή αυτοκρατορία περιορίστηκε στην Κωνσταντινούπολη, τη Θεσσαλονίκη, την Πελοπόννησο και μερικά από τα νησιά του Β' Αιγαίου μέχρι την πτώση της, την άλωση του 1453.</div>
</div>
Κωνσταντίνα Αργυροπούλουhttp://www.blogger.com/profile/09966501959872400345noreply@blogger.com0